Klasik sözcüğü zaman geçmesine rağmen değerinden bir şey yitirmeyen, her dönemde beğenilen, diğerlerine örnek olabilecek niteliklere sahip eserler için kullanılmaktadır.
Klasik müziğin temelleri Orta Çağ’da atılmıştır. 14. ve 16. yüzyıllar arasında Avrupa’da feodalite vardı ve halk köylüler, soylular ve din adamları olmak üzere üçe ayrılmaktaydı. Her sınıfın dinlediği müzik türü de halk müziği, saray müziği ve dinsel müzikler olmak üzere farklılaşmaktaydı. Zamanla oluşmaya başlayan burjuva sınıfının dinlediği müzik ise bu üç müzik türünün prensip ve uygulamalarının birleştiği klasik müzikti. Klasik müziğin gelişmesi sonucu opera, senfoni gibi türler ortaya çıkmıştır. 17. ve 20. yüzyıllar arasına damgasını vuran klasik müzik dört döneme ayrılabilir:
- Barok Dönemi (17. – 18. Yy.) : En önemli bestecileri Johann Sebastian Bach, Antonio Vivaldi, Jean-Baptiste Lully, Arcangelo Corelli, Claudio Monteverdi, Jean-Philippe Rameau, Henry Purcell, George Frideric Handel ve Georg Philipp Telemann’dır. Operanın ortaya çıkıp geliştiği dönemdir. Çalgılar birbirleriyle karşıtlık oluştururlar ve eserler süslü bir anlatıma sahiptir.
- Klasik Dönem (18. – 19. Yy. ) : En önemli bestecileri Joseph Haydn, Wolfgang Amadeus Mozart ve Ludwig van Beethoven’dır. Piyano bu dönemde önem kazanmıştır. Önceki dönemde aristokratların dinlediği klasik müzik bu dönemde halk arasında da yayılmaya başlamış, müzisyen ve besteciler artmıştır.
- Romantik Dönem (19. Yy.) : Dönemin en önemli isimleri Peter İlyiç Çaykovski ve Johannes Brahms’dır. Bu dönemde klasik müzik saraydan iyice çıkıp halkın dinlediği müzik olmuştur. Kalıplardaki ciddiyet değişmiş daha özgür bir tarz benimsenmiştir. Beethoven klasik dönem ve romantik dönem arsında bir köprü olarak görülmektedir.
- Modern Dönem (20. Yy. – …) : Bu dönemde tonal tekniğin yerini atonal teknikler almıştır. Özellikle Schönberg tarafından ortaya konan 12 ton tekniği Webern, Berg, Dallapiccola, Henze gibi birçok besteciyi etkilemiştir. Bunun yanı sıra R. Strauss, Rahmaninov, Ravel, Şostakoviç gibi tonal tekniği kullananlar da olmuştur. Ülkemizde Türk Beşleri olarak bilinen bestecilerimiz Cemal Reşit Rey, Hasan Ferit Alnar, Ulvi Cemal Erkin, Ahmet Adnan Saygun ve Necil Kâzım Akses bu dönemde Türk ezgi ve ritimlerini kullanarak tonal tekniğin dışında eserler vermişlerdir. Ayrıca ülkemizde 12 ton tekniğini kullanan ilk besteciler Bülent Arel ve İlhan Usmanbaş’tır.
